Jumat, 24 April 2015

UN? SNMPTN? ._.


Alhamdulillah UN sudah SELESAIIIII \=D/ eitssss tapi ga boleh santai2 dulu katanya, pengumumannya belom kaaan? Yap! bener banget!


Ngomong2 soal UN nih, UN  2015 ini emang bener2 banyak perbedaanya dari tahun lalu. Mulai dari isu UN CBT (Computer Based Test) , UN ga menentukan kelulusan, SNMPTN melihat nilai UN, dan masih banyak lainnya. Sebagai pelajar yg madani, *eaaaa madanii :D ngerti madani ga kaliaan? :p *lanjut* kita harus berpikir positif, dan menganggap semua itu adalah rintangan yg bisa kita lewatiiii! :)

Dan pada akhirnya, UN SMA se-Indonesia kemaren, yang di selenggarakan 13-15 April 2015 dilaksanaka dengan PBT (Paper Based Test) termasuk sekolah akuu :3 Tapi katanya sih ada juga yg CBT beberapa sekolah yg udah memadai. Tadinya sekolahku mau CBT, tapi gajadi =)) padahal udah beli komputer banyak bangeettttt wkwkkw =)) entah deh kenapa gajadi-_-

Oh iya, sistem UN CBT dan PBT juga bedaa,
1) Jadi kita kan UN ada 6 mapel, kalo PBT 6 mapel itu dilaksanain dalam waktu 3 hari, so, sehari 2 mapel guys :o kalo CBT 6 mapel itu dibagi 2 minggu, Seminggu UNnya cuma 3 hari=3mapel, senin ampe rabu, menurutku sih lebih enak :|
2) Terus, kalo PBT kan capek yaa bunderin atu-atuuu, udah gitu kadang ga kebaca komputer, kalo CBT mah tinggal klik2 :v wkwkk 

Itu tadi menurut aku yaaa, gatau deh menurut kalian :p

Oiyaa, buat isu2 yg tadii, biar aku luruskaan, UN sekarang ga menentukan kelulusan :) Jadi lulus ga-nya kalian tergantung sama rapat dewan guru, makanya baik2 aja kalian sama guru2 :p But, UN menjadi salah satu pertimbangan SNMPTN, ini yg bikin gue deg2an :( Sistem ini ada enak engganya bloggers, yaitu :

Dulu :
1) UN lulus, sekolah udah pasti lulus, kamu boleh daftar SNMPTN, SBMPTN :)
2) UN ga lulus, sekolah ga lulus, ngulang kelas 3 SMA.

Sekarang :
1) UN lulus, sekolah insyaAllah lulus, kamu boleh daftar SNMPTN, SBMPTN :)
2) UN ga lulus, sekolah insyaAllah lulus, kamu gabisa daftar SNMPTN, tapi bisa daftar SBMPTN, dan misal kamu ketrima di suatu perguruan tinggi lewat SBMPTN, ga masalah UNnya nilainya jelek, yg penting kamu sudah mengikuti, dan kamu boleh ikut UN lagi tahun depan buat memperbaiki nilai dalam posisi sudah menjadi mahasiswa, cuma ikut UNnya, ga perlu mengulang kelas 3nya ;;)

Mantep yooooo? Ada enak engganya. Yang penting kita siap ajaaa! Apalagi buat SMANSA 50 #GoldenGeneration B)

Oiyaaa buat SNMPTN aku jadinya ngambil pilihan :
1) IPB prodi SKPM (Sains Komunikasi dan Pengembangan Masyarakat)
2) IPB prodi manajemen

Aku ga ngambil pilihan ketiga, karena kemungkinan buat ketrima di pilihan ketiga juga cuma dikit, doain aku yaaaa bloggers dan teman2 sekalian yg baca postingan inii, loveyouu :p

Bonus buat kamu semuaaa ({})

Selasa, 10 Februari 2015

Cerkak Basa Jawa

Dudu Cerita Wong Kasmaran
Qona’ah Oktaviani (XII IPA 1)

Bubar sekolah aku langsung natani buku lan banjur mlaku maring ngarep sekolah. Ya, aku ora nggawa kendaraan dewek. Saben dina aku luntang luntung luruh tebengan utawi becak. Dina iki aku sibuk nemen, bubar sekolah jam siji, lan aku kudu mangkat pramuka jam setengah telu.
Wis setengah jam aku luruh tebengan lan becak. Kanca lanang sing biasa tak tebengi wis penuh kabeh, ana pacare padha mbonceng. Becak sing ana neng ngarep sekolah wis tak takoni kabeh.
“Om, tanjungsari pinten Om?”
“Limalas ewu mba.” Asem. Duite sapa nggo numpak becak semono. Atiku ngedumel.
“Lah, larang nemen, wong aku dewekan kah Om, biasane aku wong papat maring Tegal be nem ewu. Ora sida Om.” Kiye trik sing biasa dilakoke Ibuku. Biasane tukang becak bakal ngomong, “Eh mba nyuwune pinten?” Tapi dina kie mbuh nangapa trik kie ora ampuh.
Ujug-ujug ana swara gelas, piring lan barang-barang kaca pecah. Aku kaget nemen, nganti buku-buku sing tak cekel tiba kabeh. Lagi natani buku, ujug-ujug ana kanca kelas pinggirku, Asep, teka ngrewangi natani buku. Asep kuwi bocah anyar kang baguse ngalahna guru basa jawaku sing ngaku titisane arjuna. Duwur, putih, aku kelelep nang lamunanku karo asep nganti aku krungu swara barang-barang kaca pecah maning. Asep melu kaget, buku-buku sing wis ditatani tiba maning. Bareng tak pikir, jebule kuwi swara telpunku. Maklum, jaman kie pancen lagi tenar ringtone sing model kaya kue. Asem, sapa sing nelpun.
“Keprimen?”
“Gita kiyee.”
“Oh gita, nangapa?”
“Pramuka toh? Kiye wis jam loro, aku delat maning mangkat.”
“Astaghfirullah, ya yaa.”
Asep mbeleake buku-buku sing wis ditatani. Jebul ora krasa wis jam loro. Saking gugupe, aku ora sempet ngucapna maturnuwun karo Asep. Wislah ngesuk bae. Lah, cerkakke ora sida crita tresna-tresnanan.
“Om, yuhlah limalas ewu paha.”
“Yuh mangkati mba.”
Neng ndalan aku weruh Asep lagi mlaku dewekan. Lah, melaske banget sih mlaku. Akhire Asep tak tebengi nganggo becak maring umahe. Iye, akhire aku tau nebengi wong. Iye, akhire ana kesempatan cerkakke crita tresna-tresnanan.
Aku karo Asep ngobrol akeh nemen. Jebule Asep wonge asik nemen. Wis mlaku suwe nemen, kok ora tekan-tekan umahe Asep. Becake mubeng-mubeng ora nggenah. Asep maning ditakoni umahe neng endi malah ngguyu-ngguyu tok.
Ujug-ujug…
“Mba, tangi, kie wis tekan tanjungsari. Umahe sing endi?”
“Astaghfirullah, Om sapaa? Asep endi??”
“Asep sapaa? Primen sih mba, kiye aku tukang becak, umahe sing endi?”
“Ya Allah Asep, ketinggalan, ning mimpiku…”
“Mbak!”
“Eh, kue om, pinggire bakul mie ayam, warna ijo.” Becakke banjur mandeg. Akhire aku tekan umah. Aku bisa siap-siap mangkat pramuka. Iye, cerkakke ora sida tresna-tresnanan maning. Wis orapapa pramuka bae.
Aku adus bebek. Adus karo bebek. Bebek-bebekan sih. Bubar adus, aku nglirik jam, ya Allah setengah telu kurang lima. Aku mlayu maring kamar.  Aku papasan karo bapakku. Bapakku tembe bae balik.
“Dek, tembe balik?”
“Iya Pak nangapa?”
“Numpak apa?”
“Becak, nangapa sih? Gugup kiye pan ganti klambi.”
“Wis mbayar durung?”
“Astaghfirullah durungggg!”

Aku banjur mlayu maring ngarep. Tukang becake lagi ngelapi becakke. Aku mbayar lan nyuwun pangapura marang tukang becakke amarga ngenteni aku suwe banget.

Selasa, 27 Januari 2015

Punten...

Di malam yang temaram ini... *eaaaa (walopun gue ga ngerti apa arti temaram, pas aja gitu kayaknya). Di malam gue ga berangkat sekolah tadi pagi... Di malam gue udah sebenernya udah ngantuk...
Tiba-tiba gue keinget blog friki gue yang udah jamuran, lumutan, udah berubah jadi ladang gandum, ya ampun jadi kangen cemilan gue a.k.a koko krunch. Maafin qoqooon bloggersssss :(
Ngerasa hina banget baru sempet buka dan ngisi blog ini. Mana postingannya ga penting giniiii :"( Jadi anak SMA sibuk bingit guys. Sebenernya ga juga sih. Emang ga mood ajaaa. Tapi ini udah mulai di mood-in lagi koooook :*
Kalian pasti udah kangen cerita2ku lagi yaaa? :p Susah sih emang ngejauh dari magnet cerita hidup aku ;;)
Oke, doain dulu aku lulus un, snmptn, dan bakal jadi orang sukses. Kalo kalian udah pada doa, aku baru bisa ngeposting dengan lega nantinyaaaa :*
Ketchuuuup dari aku untuk kalian para blogger malam ini. Bocan dulu yaaaak.
Bhay!